आपल्याला हेच तर हवं होतं ना…….
मोबाईल, इंटरनेट विदेशातून येऊन त्यांनी आपले पाय आपल्या मायभूमीवर घट्ट रोवून धरल्यावर आपण त्यालाच तर सर्वस्व मानत आलोय. श्वासागणिक एक मेसेज येतोच येतो. तो आला की पाहण्याच मोहही होतो. प्रियजनांचा असेल तर डोळ्याखालून नक्की जातो, नाहीतर इग्नोर मारुन तसाच ताटकळत पडून राहतो. हळूहळू माणूस माणसापासून दूर जात राहतो. अगदी आज प्रयत्नपूर्वक जातोय तसाच….
समोरचा माणूस पाहून त्याच्या चेहरा वाचण्याचं कसब बहूतेक शाळेत बासूनचं शिकावं लागेल… नाही का ???
अंतरीचे अंतरंग उलगडले कि माणूस ओळखणं फारच सोपं होतं, पण ते उलगडायलाही मनासारखं माणूसपण जपणारं कुणीतरी समोर हवंच ना.
मोबाईलवर तासनतास चॕट करताना कळतात का भावना ??? त्याही भौतिकतेच्या पडद्याआडून खोटेपणाने डोकावत असतात. हा पडदा सरायला हवा, खरेपणा जाणवायला हवा. समोरच्याच्या मनाला जाऊन थेट भिडायला हवा.
आजचंच बघा ना, ना कुणाला भेटता येतयं, ना भरभरुन मनातलं बोलता येतयं, ना कुणाला मनात साठवता येतयं. आपल्याला हवं असणारं असं कुणीतरी आज चार भिंतीआड कोंडलं गेलंय.
हेच तर आपण करत होतो, आणि हेच आपल्याला हवंय कदाचित्….. दूरावणं……आज ते झालंय. अगदी तसंच जसं आपण इच्छिलं.
“तू तुझी काळजी घे” हे एवढंच सांगू शकतो आता आपण समोरच्याला, त्या पलिकडे जाऊन काहीही करता येणारचं नाही. आपण करत असलेल्या काळजीपाठची आपल्या पापणीखालची पाणीदार वेदना जाणवेल का हो समोरच्याला या मोबाईल मधून.
म्हणूनच थोडं बदलायला हवंय…. हो आत्ताच
मोबाईलवर बोलण्यापेक्षा थोडं भेटून बोलायला हवं. हातातील मोबाईल बाजूला सारुन तोच हात आपलेपणाने खांद्यावर ठेवता आला पाहीजे. आनंदाने कडकडून मिठी मारता आलीच पाहीजे. मगच हे मनातले कोरडे पाश गळून पडतील, परस्परांचे इगो धूळीस मिळतील. तेव्हा आणि तेव्हाच जन्म घेईल ती माणूसकी अन् त्या आडून समृद्ध होईल तो प्रत्येक माणूस.
शुभं भवतू
©अनुप साळगांवकर – दादर

*******************************************************

This is what we want.…


Mobile, internet, they have come from abroad and they have set their feet firmly on our motherland and we have been considering it as everything. A respiratory message comes. It is tempting to see him come. If it belongs to loved ones, it definitely goes under the eye, otherwise it just ignores and stays lying around. Gradually man keeps moving away from man. Just like today, trying hard….
Most of the time you have to learn the skill of reading the face of the person in front of you in school… isn’t it ???
The intimacy of the distance was revealed that it was very easy to recognize a person, but to unravel it, one does not have to be in front of someone who is also like a human being.
Do you know the feelings while chatting on mobile for hours ??? They too are peeping falsely from behind the veil of materialism. We have to move this curtain, we have to feel the truth. The mind of the person in front should go and fight directly.
Just look today, you can’t meet anyone, you can’t speak your heart out, you can’t keep anyone’s mind. Today, someone we want is locked behind four walls.
This is what we were doing, and this is what we might want… .. distance …… it happened today. Just the way we wanted it.
All you can say is “take care of yourself”. Now you can’t do anything beyond that. Do you feel the watery pain under your eyelids of the care you are doing from this mobile in front of you?
That’s why we need to change a little. Yes right now
We should meet and talk a little rather than talking on mobile. The same hand should be placed on the shoulder with the mobile in hand. You should be able to hug tightly with joy. Only then will these dry traps of the mind fall, the ego of each other will get dusted. Every human being who is born then and only then will be prosperous in the end.